കൊച്ചി: കാന്സറിനോട് അവസാന നിമിഷവും തളരാതെ പോരാടിയ നന്ദമഹാദേവയുടെ വിയോഗം കേരളക്കരയെ കണ്ണീരിലാഴ്ത്തുകയാണ്. നന്ദുവിന്റെ ആ പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖം വിയോഗത്തിന്റെ വേളയില് വേദനയാകുമ്പോള് നോവുപടര്ത്തുന്ന കുറിപ്പ് പങ്കുവയ്ക്കുകയാണ് സുഹൃത്ത് ധനേഷ് മുകുന്ദന്.
ജീവനോളം സ്നേഹിച്ചവന്റെ തിരിച്ചുവരവ് ആഗ്രഹിച്ച തന്റെ മുന്നില് പൊതിഞ്ഞുകെട്ടിയ നിലയില് ഈശ്വരന് അവനെ കൊണ്ടിടുമെന്ന് ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ലെന്ന് ധനേഷ് കുറിക്കുന്നു. നന്ദുവിന്റെ സംസ്കാര ചടങ്ങുകള്ക്കു ശേഷം ധനേഷ് പങ്കുവച്ച കുറിപ്പ് വലിയ വേദനയാണ് സമ്മാനിക്കുന്നത്.
ഫേസ്ബുക്കിലാണ് ധനേഷ് കുറിപ്പ് പങ്കുവെച്ചത്. പ്രാര്തനയോടെ നിത്യശാന്തി നേര്ന്നുകൊണ്ട് ഈ സമൂഹം നിന്നെ എന്നും ഓര്ക്കുമെന്നും ധനേഷ് കുറിപ്പില് പറയുന്നു.
ഫെയ്സ്ബുക്ക് കുറിപ്പ് വായിക്കാം:
വെളുപ്പിനെ വന്നൊരു ഫോണ്കോള് അവന്റെ മരണവാര്ത്തയായിരുന്നു… കേട്ടതും നിന്നനില്പ്പില് ആകെ തളര്ന്നപോലെ ഈശ്വരാ കേട്ടത് സത്യമാവല്ലേ എന്നായിരുന്നു മനസ്സില്… നെഞ്ചില് ആളികത്തിപടര്ന്നുകയറിയ തീ കെടുത്താനെന്നോണം കണ്ണ് നിറഞ്ഞുതുളുമ്പിയതുപോലും അറിഞ്ഞില്ല…
അവസാനമായി അവനെയൊന്ന് ഒരുനോക്ക് കാണാന്പോലും പറ്റാത്ത സാഹചര്യമായല്ലോ ദൈവമേയെന്നോര്ത്തു വിതുമ്പാനെ ആ വെളുപ്പിന് പറ്റിയുള്ളൂ….
വീണ്ടും വന്നു ഹോസ്പിറ്റലില്നിന്നും അവന്റെ ജീവനായയുടെ ഫോണ്കോള്,,അവനെ കോഴിക്കോട്തന്നെ ദഹിപ്പിക്കാനാണ് തീരുമാനമെന്നും അതിനുവേണ്ട കാര്യങ്ങള് ചെയ്യാമോ ധനേഷേട്ടാ എന്നുമായിരുന്നു ആ ഫോണ്കോള്…..
നാളെ നമ്മളെല്ലാരും അങ്ങോട്ട് പോവേണ്ടവരാണെങ്കിലും ചുടലക്കാടുമായി നമ്മളില് മിക്കവരും ഒരു ബന്ധവും പുലര്ത്താത്തവരാണ്…അതുകൊണ്ടുതന്നെ ആരെ വിളിക്കണമെന്നായിരുന്നു ആദ്യ ചിന്ത… ആരൊക്കെയോ ആ ധൃതിയില് ഫോണില് വിളിച്ചു അന്വേഷിച്ചു …
കാര്യങ്ങള് വേഗത്തില് അനുകൂലമായിവന്നു,,,കോഴിക്കോട് വെസ്റ്റ്ഹില് സ്മാശാനമായിരുന്നു എല്ലാത്തിനും സാക്ഷ്യംവഹിക്കാന് പോവുന്നത് ….അതിനിടയില് ചടങ്ങുകള്ക്കുള്ള സമയം നിശ്ചയിച്ചു പത്തിനും പതിനൊന്നിനും ഇടക്ക്…
ഒട്ടും നേരം കളയാതെ സ്മശാനത്തില് അവനുവേണ്ട എല്ലാഒരുക്കങ്ങളും വേഗത്തില്തന്നെ ശരിയാക്കി,
പിന്നീട് കാത്തിരിപ്പായിരുന്നു, ആംബുലന്സിന്റെ വരവുംകാത്ത് ഒരേ നില്പ് …. കാത്തിരിപ്പിനൊടുവില് ദൂരെ മങ്ങിയ കാഴ്ച്ചയില് അവനെയുമേറി ആംബുലന്സ് അടുത്തടുത്തേക്ക് വരുന്നു… അവന് അടുത്തേക്ക് എത്തുംതോറും ചങ്കിടിപ്പിന്റെ താളംകൂടി…. അവനുവേണ്ടി ആ മതില്കെട്ടുകളുടെ കോട്ടവാതിലുകള് മലര്ക്കേ തുറന്നിരുന്നു…
കാലം തെറ്റി കുത്തിയൊലിച്ചിരുന്ന പേമാരിപോലും അവനുവേണ്ടി ആ സമയം നിശ്ചലമായിരുന്നു എന്നതാണ് ഏറ്റവും അത്ഭുതം ….ആംബുലന്സിന്റെ വാതിലുകള് തുറന്നു തൂവെള്ള തുണിയില്പൊതിഞ്ഞ അവന്റെ ചേതനയറ്റശരീരം പുറത്തേക്കെടുക്കുമ്പോള് നിസ്സഹായനായ അവസ്ഥയായിരുന്നുഞാന് അനുഭവിച്ചത്…. അവന്റെ മുന്നില് കരയുന്നത് അവനിഷ്ടമല്ലെന്ന് ഉത്തമബോധ്യമുള്ളതുകൊണ്ടും അവന്പകര്ന്നുതന്ന മനോധൈര്യമുള്ളതുകൊണ്ടും എവിടെയോ മനസ്സൊന്നു പതറിപോയെങ്കിലും കരയാതെ പിടിച്ചുനില്ക്കാന് പറ്റി…
ജീവനോളം സ്നേഹിച്ചവന്റെ തിരിച്ചുവരവ് ആഗ്രഹിച്ച എന്റെമുന്നില് പൊതിഞ്ഞുകെട്ടിയ നിലയില് ഈശ്വരന് അവനെ കൊണ്ടിടുമെന്ന് ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല ….എങ്കിലും യാഥാര്ത്യം മനസ്സിലാക്കി അവനെയുമെടുത്തു അവസാനകുളിയുടെ കട്ടിലില് കിടത്തി….ഒട്ടും ഭാരമില്ലായിരുന്നു അവന്…
പതുക്കെ വെള്ളത്തുണിയുടെ മറ കീറിമുറിച്ചുകൊണ്ട് അവനെ വീണ്ടും ഈ ലോകത്തെ കാണിച്ചു..,.പതിവുപോലെതന്നെ അപ്പോഴും പൊടിമീശകാരന്റെ മുഖത്തെ ആ പുഞ്ചിരിയും ലാളിത്യവും മാഞ്ഞിരുന്നില്ല…കുളിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞു പുത്തനുടുപ്പണിഞ്ഞു നെറ്റിയില് ചന്ദനം തൊട്ട് ഇപ്പൊ എന്നെകാണാന് എങ്ങനെയുണ്ടെന്നുള്ള മട്ടിലായിരുന്നു അവന്..
തൊട്ടടുത്ത് അവനുറങ്ങുവാന് വേണ്ടി പ്ലാവിന്തടിയില് രാമച്ചംകൊണ്ട് മെത്തവിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത് വാക്കില് ഒതുങ്ങാത്ത വേദനയായിരുന്നു…നീലപട്ടുപുതച്ചു അവനെ അതില് കിടത്തുമ്പോഴും ചിരിച്ചമുഖത്തോടുകൂടി ജ്വലിച്ചുതന്നെയായിരുന്നു മുഖഭാവം…
അവന് പ്രിയപ്പെട്ട ചേച്ചിയുടെ പുഷ്പാര്ച്ചനയുടെ അലങ്കാരവും നെഞ്ചില് ചേര്ത്തുവച്ചുകൊണ്ട് അന്ത്യകര്മങ്ങള് ഏറ്റുവാങ്ങി ധീരനായി കിടന്നു, പതിയെ ഉണങ്ങിയ മരത്തടികള് ചേര്ത്തു ചുറ്റിലും കൊട്ടാരംതീര്ത്തു… അതിനുള്ളില് ചങ്കുറപ്പുള്ള യോദ്ധാവിനെപോലെ ഭയപ്പാടില്ലാതെ യാത്രപറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുഖം മറച്ചു…സുഗന്ധമുള്ള ചന്ദനത്തിരികള് പുകഞ്ഞുതുടങ്ങി…. അവന് പറയുന്നവാക്ക് അനുസരിച്ചെന്നോണം പുകഞ്ഞുനിന്നത് നിമിഷനേരങ്ങള്ക്കൊണ്ട് ജ്വലിച്ചുതുടങ്ങി..
ഞങ്ങള് വെറും എട്ടുപേരാണ് അവിടുണ്ടായിരുന്നതെങ്കിലും അവനറിയാം ഈ ലോകം മുഴുവനും അവന്റെകൂടെത്തന്നെയുണ്ടെന്ന്..ഇനിയവന് വിശ്രമമാണ് വേണ്ടത്….ഉറങ്ങട്ടെ ഈ കോഴിക്കോടിന്റെ മണ്ണില്.. ഈ ലോകംമുഴുവന് ജ്വലിക്കട്ടെ അവന് തന്ന ധൈര്യവും ഊര്ജവും…..
ഒരിക്കല് കളിതമാശയോടെ എന്റെ തോളില് ചാരിനിന്ന് എന്നോട് പറഞ്ഞിരുന്നു,,,,”ഏട്ടാ എനിക്ക് വല്ലതും പറ്റിയാല് നിങ്ങള് വേണം എല്ലാത്തിനും മുന്നില് നില്ക്കാന്…നിങ്ങള് വന്നില്ലെങ്കില് ഞാന് അങ്ങോട്ട് തിരഞ്ഞുവരും പറഞ്ഞേക്കാം…. ഓര്മ്മയിരിക്കട്ടെ”
അതിത്ര കൃത്യമാവുമെന്ന് ഞാന് ഒരിക്കലും കരുതിയിരുന്നില്ല,
അതെ അവന് പറഞ്ഞപോലെതന്നെ വാക്ക് പാലിച്ചു…
ഇങ്ങോട്ട് തിരഞ്ഞുവന്നു അങ്ങനെയായിരുന്നു ആ നിമിഷങ്ങള് കടന്നുപോയതും…………………..
പ്രാര്തനയോടെ നിത്യശാന്തി നേര്ന്നുകൊണ്ട് ഈ സമൂഹം നിന്നെ എന്നും ഓര്ക്കും