വിവാഹശേഷം കുടുംബ ചുറ്റുപാടുകളും പ്രാരാബ്ദകെട്ടുകളുമായി ഒതുങ്ങിപ്പോകേണ്ടി വന്ന അമ്മ. ആ അമ്മ ലോകം കണ്ടതും ആസ്വദിച്ചതും അച്ഛന്റെ മരണ ശേഷമായിരുന്നുവെന്ന് തുറന്നു പറയുകയാണ് ഡോക്ടര് സുരേഷ് സി പിള്ള. ഫേസ്ബുക്കില് പങ്കുവെച്ച കുറിപ്പിലൂടെയാണ് സുരേഷ് അമ്മയുടെ ജീവിതം തുറന്നുപറഞ്ഞത്.
കറുകച്ചാല് എന്ന കുഞ്ഞു ഗ്രാമത്തിനപ്പുറം അമ്മ ലോകം കാണുന്നതു പോലും വളരെ വൈകിയായിരുന്നുവെന്ന് ഡോ. സുരേഷ് കുറിക്കുന്നു. അതിനു മുന്പേ മറ്റുള്ളവര്ക്കായി ജീവിക്കുക ആയിരുന്നു. ‘നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പോലെ ജീവിക്കാന് ഒരു ദിവസത്തില് മിനിമം ഒരു മണിക്കൂര്; അല്ലെങ്കില് വര്ഷത്തില് ഒരു മാസം; ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള് കഴിഞ്ഞാല് ഒരു മുഴുവന് വര്ഷവും നമുക്കായി മാത്രം മാറ്റി വയ്ക്കണം. അല്ലെങ്കില് ജീവിതം ഇപ്പോള് തീരും. അമ്മയുടെ ജീവിതം തുടങ്ങുന്നതും, തീരുന്നതും കണ്മുന്പില് കണ്ടതാണ്.’- സുരേഷ് പിള്ള കുറിക്കുന്നു.
ഫേസ്ബുക്കില് പങ്കുവച്ച കുറിപ്പ് വായിക്കാം:
അമ്മയും ഞാനും ഒരുമിച്ചു വളര്ന്നു എന്ന് പറയുന്നതാണ് ശരി.
അമ്മ, അച്ഛനെ കല്യാണം കഴിക്കുമ്പോള് പതിനെട്ട് വയസ്സ്. അച്ഛനും അമ്മയുമായി പത്തു വയസ്സിന്റെ വ്യത്യാസം. ഇരുപതുകളുടെ മധ്യത്തില് ആണ് ഞാന് ഉണ്ടാകുന്നത്. ഞാന് സ്കൂളില് പോകാന് തുടങ്ങുമ്പോളും അമ്മ ഇരുപതുകളില് ആണ്. അമ്മ അന്നൊക്കെ നഗരങ്ങള് കണ്ടിട്ടില്ല, ട്രെയിനിയില് കയറിയിട്ടില്ല, ബസില് ഒറ്റയ്ക്ക് യാത്ര ചെയ്തിട്ടില്ല,കോളേജില് പോയിട്ടില്ല, ഇംഗ്ലീഷ് എഴുതുവാനോ വായിക്കുവാനോ അറിയില്ല.
അങ്ങിനെ കുറവുകള് പറയുവാന് തുടങ്ങിയാല് കുറവുകള് മാത്രം ഉള്ള അമ്മ ആയിരുന്നു എന്റെ അമ്മ. വളരെ ‘naive’ ആയ ഒരു വ്യക്തി. പിന്നെ ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ചാണ് വളരുന്നത്. ഞങ്ങള് ഒരുമിച്ചാണ് ട്രെയിനില് ആദ്യം കയറുന്നത്, നഗരങ്ങള് കാണുന്നതും എല്ലാം. കറുകച്ചാലിനും, ചാന്നാനിക്കാടിനും അപ്പുറം ലോകം ഉണ്ടെന്നറിയുന്നതും വളരെ വൈകിയാണ്.
പശുക്കള്, രണ്ടു മക്കള്, ഭര്ത്താവ്, ഇതിനപ്പുറം അമ്മയ്ക്ക് ചിന്തകളും ഇല്ലായിരുന്നു. അമ്മ ജീവിക്കാന് തുടങ്ങിയത് അറുപതുകള്ക്ക് ശേഷം മാത്രമാണ്. ഒരു പക്ഷെ അച്ഛന് മരിച്ചു കഴിഞ്ഞുള്ള അഞ്ചു വര്ഷങ്ങള് ആയിരിക്കണം അമ്മ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിന്റെ വായു ശ്വസിച്ചു ജീവിച്ചത്. ടൂര് ഗ്രൂപ്പുകളുടെ കൂടെ ടൂര് പോകാന് തുടങ്ങി.
അമ്മയും മണിപ്പേരമ്മയും കൂടി യാത്രകള് ചെയ്തു. ഇഷ്ട്ടമുള്ളത് വാങ്ങി ക്കഴിച്ചു. ഞങ്ങളുടെ കൂടെ അയര്ലണ്ടില് വന്നു, ലണ്ടനില് പോയി, ഒത്തിരി ചിരിച്ചു, സന്തോഷിച്ചു. ആ അഞ്ചു വര്ഷമാണ്, ആ അഞ്ചു വര്ഷം മാത്രമാണ് അമ്മ ജീവിച്ചത്. അതിനു മുന്പേ മറ്റുള്ളവര്ക്കായി ജീവിക്കുക ആയിരുന്നു. അയര്ലണ്ടില് വന്നതിന് ശേഷമുള്ള അടുത്ത വര്ഷം മുതലാണ് അമ്മയ്ക്ക് മറവി രോഗം വരുന്നത്.
ഇപ്പോള് മറവിയുടെ മായാ ലോകത്തില് ജീവിക്കുന്ന അമ്മയ്ക്ക്, അച്ഛനെ ഓര്മ്മ ഇല്ല, മക്കളെ അറിയില്ല, ദിനങ്ങളും, മാസങ്ങളും അറിയില്ല. കാലം പെട്ടെന്നാണ് യാത്ര ചെയ്യുന്നത്. അമ്മയുടെ യൗവ്വനം മുതല് വാര്ദ്ധക്യം വരെ കണ്ട ഞാന് എല്ലാം ഒരു സിനിമ കണ്ടു കഴിഞ്ഞ പോലെ തോന്നുന്നു. അത്ര പെട്ടെന്നാണ് അത്രയും സമയം പോയത്. എനിക്കുള്ള ആശ്വാസം അമ്മ അഞ്ചു വര്ഷം സന്തോഷമായി ജീവിച്ചു എന്നുള്ളതാണ്.
Michael Altshuler പറഞ്ഞപോലെ ‘The bad news is time flies. The good news is you’re the pilot.’ എഴുപത്തി അഞ്ചു വയസ്സുള്ള അമ്മയ്ക്ക്, അമ്മയുടെ യാത്രയുടെ പൈലറ്റ് ആകാന് അഞ്ചു വര്ഷമേ കിട്ടിയുള്ളൂ എന്ന് മാത്രമാണ് സങ്കടം. പറഞ്ഞു വന്നത് സമയം പറക്കുകയാണ്, ഒരു ലക്ഷ്യവും ഇല്ലാതെ, എത്രയും നേരത്തെ നമ്മള് ആ സമയമാകുന്ന വിമാനത്തില് പൈലറ്റാകുന്നോ അത്രയും കൂടുതല് ജീവിതം ആസ്വദിക്കാം. ഒരു വര്ഷമെങ്കിലും ഒരു വര്ഷം; അല്ലെങ്കില് അമ്മയെപ്പോലെ അഞ്ചു വര്ഷം.
അമേരിക്കന് എഴുത്തുകാരിയും മോഡലും ആയ Lindsay Lohan പറഞ്ഞത് ‘During the past five years, I’ve learned that time flies faster than you think, and because you only live once you have to learn from your mistakes, live your dreams and be accountable.’
അതെ, സമയം നമ്മള് വിചാരിക്കുന്നതിലും പെട്ടെന്നാണ് സമയം പോകുന്നത്. അതില് നമുക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള പോലെ ജീവിക്കാന് ഒരു ദിവസത്തില് മിനിമം ഒരു മണിക്കൂര്; അല്ലെങ്കില് വര്ഷത്തില് ഒരു മാസം; ഉത്തരവാദിത്വങ്ങള് കഴിഞ്ഞാല് ഒരു മുഴുവന് വര്ഷവും നമുക്കായി മാത്രം മാറ്റി വയ്ക്കണം. അല്ലെങ്കില് ജീവിതം ഇപ്പോള് തീരും. അമ്മയുടെ ജീവിതം തുടങ്ങുന്നതും, തീരുന്നതും കണ്മുന്പില് കണ്ടതാണ്.