ജീവിതം ആസ്വദിച്ച് പാറിപ്പറന്നുനടക്കുന്നതിനിടയിലാണ് ഒരു വാഹനാപകടം ജിബിന് ജോസഫിന്റെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചത്. ആക്സിഡന്റിന്റെ രൂപത്തില് വിധി തളര്ത്തിയെങ്കിലും അതിനെ പുഞ്ചിരിയോടെയാണ് ജിബിന് നേരിട്ടത്. വീല്ച്ചെയറില് ദിവസങ്ങള് തള്ളിനീക്കുമ്പോഴും ജീവിതത്തില് തോല്ക്കാന് ജിബിന് തയ്യാറായില്ലായിരുന്നു.
ആത്മവിശ്വാസം കൈവിടാതെ ഒടുവില് തനിക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട ആ പഴയ ജീവിതം തിരികെ പിടിച്ചിരിക്കുകയാണ് ജിബിന്. ഫെയ്സ്ബുക്കിലാണ് ജിബിന് തന്റെ അതിജീവന കഥ പറഞ്ഞത്.
കുറിപ്പിങ്ങനെ
ഇന്നേക്ക് 6 ആം പിറന്നാള്ജനനം അല്ല കേട്ടോ വിധിയുടെ, ആകെ confused ആയി അല്ലെ. പറയാം detail ആയി തന്നെ.. 2015 ജൂണ് 3 രാവിലെ 8.00 am ..നമ്മുടെ ചങ്ക് റോബിന് ചേട്ടായിടെ call.. ടാ സിറ്റിക് ഇറങ്ങി വാ നമ്മുക്ക് ഒരിടം വരെ പോകാം എങ്ങോട്ടെന്ന് പോലും ചോദിച്ചില്ല, കാരണം ഞങ്ങളുടെ ഇടയില് ചോദ്യങ്ങള്ക് പ്രസക്തി ഇല്ലായിരുന്നു .. എന്തായാലും കേട്ട പാതി കേള്ക്കാത്ത പാതി ചാടി എണിറ്റു കുളിച്ചു ഒരുങ്ങി, പോകാന് ready ആയപ്പോ മമ്മി ദേ വരുന്നു.. ഇല്ലോ, ഈ രാവിലെ തന്നെ നി ഇതെങ്ങോട്ടാ?
ഞാന് എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞ് ഒരു വിധം വീട്ടില് നിന്നും ചാടി താഴെ സിറ്റിയില് (4 കടയുള്ള ചെറിയ മുക്കും ഞങ്ങള്ക്ക് സിറ്റി ആണ് ) എത്തിയപ്പോഴാണ് കാര്യം പിടികിട്ടിയത്.. ചിത്തിരപുരം KSEB ഓഫീസ് വരെ പോകണം, ക്ലബ്ന്റെ കെട്ടിടത്തില് കറണ്ട് കിട്ടാന് വേണ്ട കാര്യങ്ങള് ചെയ്യണം (ഞങ്ങള്ക്ക് ഇവിടെ ചെറിയ ഒരു ക്ലബ് und പുറം മേനി കൊണ്ട് ചെറുതാണെങ്കിലും പാരമ്പര്യം കൊണ്ട് ഒരുപാട് വലുതും Phoenix arts and sports club -പാമ്പുംകയം )
അങ്ങനെ ഞങ്ങള് 4 പേര് രണ്ടു ബൈക്കില് യാത്രയ്ക്കു തയ്യാറായി , ഒന്നില് ഞാനും മന്നാച്ചനും( Robin ചേട്ടായി) മറ്റേതില് Dileep ചേട്ടായിയും പോത്തനും ( Shiju ചേട്ടായി ) വീട്ടില് വിളിച്ചു പറഞ്ഞു ഇന്നതാണ് കാര്യം വൈകിയേ വരു എന്ന്.. മമ്മി വിടുന്ന ലക്ഷണം ഇല്ല..
ഇന്നലെ വന്നതല്ലേ ഉള്ളു രാവിലെ തന്നെ തെണ്ടാന് ഇറങ്ങിക്കോ എന്നും പറഞ്ഞു ഒരു നീക്ക് വഴക്ക് .. അല്ലെങ്കിലും എവിടെങ്കിലും പോകുമ്പോ ഈ വഴക്ക് കേട്ടില്ലങ്കില് ഒരു സുഖമില്ല .തലേ ദിവസം രാത്രി ആയപ്പോ ആണ് ഞാന് ഒരു യാത്ര കഴിഞ്ഞ് എത്തിയത്, അതുകൊണ്ടാണ് കേട്ടോ..പിന്നെ ഒരു വിധത്തില് കുറച്ച് സോപ്പ് okke പതപ്പിച്ചു കാര്യം നേടിയെടുത്തു അങ്ങനെ ഞങ്ങള് ചിത്തിരപുരത്തേക്ക് യാത്ര തിരിച്ചു. നേരെ eletricity ഓഫീസില് എത്തി വേണ്ട ഫയല് officers നെ ഏല്പ്പിച്ചു.. അപ്പോളാണ് ചില documents മുദ്ര പത്രത്തില് print ചെയ്തു വേണം എന്നും ചിലതിന്റെ ഫോട്ടോസ്റ്റാറ്റും വേണം എന്നും അറിഞ്ഞത്.
അടുത്ത് മുദ്ര പത്രം കിട്ടുന്നത് മുന്നാറില് ആണ്.. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല നേരെ മുന്നാറിലേക്ക് കാരണം ഞങ്ങള് ഈ കറന്റ് ന്റെ പുറകെ നടക്കാന് തുടങ്ങിയിട്ട് കുറച്ചായായിരുന്നു.. ഇന്ന് എന്തായാലും വന്ന കാര്യം നടത്തിയിട്ടേ പോണുള്ളു തീരുമാനം ഉറച്ചതാരുന്നു. ജൂണ് മാസം ആയതുകൊണ്ടും മഴക്കാര് മൂടി നിന്നതും കൊണ്ടും നല്ല തണുപ്പായിരുന്നുമാങ്കുളത്തു താമസിക്കുന്ന enik പോലും വല്ലാത്ത ഒരു ഫീല് ആയിരുന്നു അന്ന് തെക്കിന്റെ കാശ്മീര് ഞങ്ങളെ വല്ലാണ്ട് കുളിരണിയിച്ചു. മൂന്നാര് എത്തി, മുദ്രപത്രം കിട്ടി
Print ചെയ്യാന് ചെന്നപ്പോ അവിടെ നല്ല തിരക്ക് മുദ്ര പത്രത്തില് print ചെയ്യുന്ന ഒരു സ്ഥലം മാത്രമേ മുന്നാറില് അന്ന്തുറന്നിട്ടുണ്ടായിരുന്നുള്ളു ആകെ tension, 3.30 മുന്പ് എത്തിക്കണം എന്ന് ചിത്തിരപുരത്ത് നിന്ന് പറഞ്ഞിട്ടും ഉണ്ട് എന്നാ ഒരു കാര്യം ചെയ്യാം ഫോട്ടോസ്റ് എടുക്കാന് ഉള്ളതൊക്കെ എടുത്ത് പോത്തനോടും ദിലീപ് ചേട്ടായിയോടും പയ്യെ വിട്ടോളാന് പറഞ്ഞു.. ഞങ്ങള് എത്തിയേക്കാം എന്നും പറഞ്ഞു ഞാനും മന്നാച്ചനും print ചെയ്യാന് നിന്നു.. അവിടെ കൂടി നിന്ന ആളുകളെ പറഞ്ഞു മനസ്സിലാക്കിഒടുവില് ഞങ്ങളുടെ ആദ്യം print ചെയ്ത് കിട്ടി.. സമയം 3 ആയിരിക്കുന്നു. 3.30 ന് മുന്നേ പള്ളിവാസല് എത്തുകയും വേണം ബൈക്ക് start ചെയ്ത് കുറച്ച് മുന്നോട്ടു പോയതും മഴ ചാറാന് തുടങ്ങി..മഴ നനച്ചില് ഒന്നും ഞങ്ങളെ സംബന്ധിച്ചു ഒന്നുമല്ലായിരുന്നു.. മുദ്ര പത്രം നനയാതെ safe ആയി വച്ച് ഞങ്ങള് യാത്ര തുടര്ന്നു
ഹാ എന്ത് ഭംഗി ആണെന്നറിയുമോ ഇങ്ങനുള്ള യാത്രകള് ഇനിയാണ് ഞാന് ആദ്യം സൂചിപ്പിച്ച വിധി യുടെ entrance ഒരു മൂന്ന് മൂന്നേകാല് ആയിക്കാണും.. പള്ളിവാസല് റ്റീ factory യുടെ അടുത്ത് വച്ചു ബൈക്ക് റോഡില് നിന്നും സ്ലിപ്പ് ആയി ഞങ്ങള് രണ്ടുംകൂടി വീണു .. വളവില് കിടന്ന ചരലും നല്ല മഴയും ഞങ്ങളെ ചതിച്ചു എനിക്കറിയാം ഇത്രയും വായിച്ച നിങ്ങള് വിചാരിക്കും 100 -110 il മെണച്ചുപോയി വീണതാവും എന്ന്, എന്നാ അല്ല ആവറേജ് speed മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ വരാന് ഉള്ളത് വഴിയില് തങ്ങില്ലല്ലോ സോമാ അതിപ്പോ എത്ര വൈകിയാലും വണ്ടിയും പിടിച്ചു വരും മുന്പില് പോയ പോത്തനും ദിലീപ് ചേട്ടയിയും ഇതൊന്നും അറിഞ്ഞതേയില്ല ഞാനും മന്നാച്ചനും പെട്ടന്ന് തന്നെ എണിറ്റു.. പ്രത്യക്ഷത്തില് ഒന്നും സംഭവിച്ചിട്ടില്ല
ഹാവൂ ആശ്വാസമായ് മനസ്സില് പറഞ്ഞു.അപ്പോളാണ് മന്നാച്ചന് എന്റെ വലത്തെ കാലിലേക്ക് നോക്കുന്നത് എന്തോ പന്തികേട് ഉണ്ടല്ലോ ആ നോട്ടത്തില്.. എനിക്ക് വല്ലാണ്ടൊരു പേടി പെട്ടന്ന്.. ഞാനും നോക്കി.. കാലിന്റെ മുട്ടുചിരട്ട തെന്നി താഴേക്ക് താന്നിരിക്കുന്നു കാല് മൊത്തത്തില് മരവിച്ചിരുന്നതിനാല് എനിക്ക് അത് അറിയാന് സാധിച്ചില്ല കാല് കണ്ട ഞാന് ആകെ വെപ്രാളപെട്ടു പോയി എന്ത് ചെയ്യണം എന്നറിയില്ല മന്നാച്ചന് എന്നേ ആശ്വാസിപ്പിക്കാന് പറഞ്ഞു സാരമില്ലടാ മുട്ട്ചിരട്ട അല്ലെ അത് വലിച്ചിട്ടാല് ok ആവും.. നി വിഷമിക്കണ്ട, നമുക്ക് എത്രയും പെട്ടന്ന് ഹോസ്പിറ്റലില് പോകാം
അത് ഞാനും വിശ്വസിച്ചു.. കാരണം ഒരു തുള്ളി ചോര പൊലും പൊടിഞ്ഞില്ലായിരുന്നു എന്റെ കാലില് നിന്നും.. പിന്നെ അത് വഴി വന്ന വണ്ടികള്ക്ക് കൈ കാണിച്ചു.. ഒന്ന് രണ്ട് കാര് നിര്ത്താതെ പോയി.. പിന്നാലെ വന്ന ഓട്ടോയില് കയറി ഞങ്ങള് നേരെ അടിമാലിയിലേക്ക് ;ഇതിനിടയില് പോത്തനെ വിളിച്ച് കാര്യം പറഞ്ഞു പോകുന്ന വഴിയില് വച്ച് അവരേം കണ്ടു..എന്റെ twin ബ്രദര് കുട്ടനും Jithin അവരുടെ കൂടെ ഉണ്ടായിരുന്നു.. അവന് രാവിലെ വേറൊരു ആവശ്യത്തിന് അടിമാലി പോയി തിരിച്ചു ചിത്തിരപുരത്തു വന്നു ഞങ്ങളെ wait ചെയ്തു നില്പ്പുണ്ടായിരുന്നു.. അവിടുന്ന് പോത്തനും ഞങ്ങളുടെ കൂടെ ഓട്ടോയില് കയറി നേരെ അടിമാലിയിലേക്… കുട്ടനും ദിലീപ് ചേട്ടായിയും ബൈക്ക് നോക്കാന് വീണിടത്തേക്ക് പോയി..
ആനച്ചാലില് എത്തിയപ്പോ ഓട്ടോച്ചേട്ടന് പറഞ്ഞു ഇങ്ങനെ പോയ ശരിയാവില്ല എത്രയും പെട്ടന്ന് അടിമാലി എത്തിക്കണം.. പിന്നെ ഒന്നും നോക്കിയില്ല അവിടുള്ളൊരു taxi ജീപ്പ് വിളിച്ച് നേരെ അടിമാലി മോര്ണിംഗ് സ്റ്റാര് ഹോസ്പിറ്റലില്.. ഇട്ടിരുന്ന പാന്റ് കീറി അവിടുള്ള ഡോക്ടര് പരിശോധിക്കാന് തുടങ്ങി.. വൈകാതെ തന്നെ പരിശോധന ഫലവും കിട്ടി.. ഇതിവിടെ കൂട്ടിയാല് കൂടില്ല കാലിന്റെ മുട്ടിന്റെ താഴത്തോട്ട് blood circulation ഇല്ല, നേരെ താഴേക്ക് വിട്ടോ (ഞങ്ങള്ക്ക് ഈ താഴേക്ക് എന്ന് പറഞ്ഞാല് ഒന്നുകില് കോട്ടയം അല്ലങ്കില് എറണാകുളം ആണ് )അപ്പോഴേക്കും വീട്ടില് കാര്യം അറിയിച്ചിരുന്നു വരുന്ന വരെ wait ചെയ്യണ്ട എന്ന് doctr പറഞ്ഞത് കൊണ്ട്ഞാനും പോത്തനും മന്നാച്ചനും ആംബുലന്സില് നേരെ താഴേക്ക് എവിടെ പോകണം എന്ന് കണ്ഫ്യൂഷന്.. Kottayam പോകാം എന്ന് തീരുമാനിച്ചു പക്ഷെ കണ്ടിഷന് കുറച്ച്മോശം ആയതിനാലും കോട്ടയം എത്താന് സമയകൂടുതല് ആയതിനാലും ഞങ്ങള് കൊലഞ്ചേരി മെഡിക്കല് കോളേജില് അഡ്മിറ്റ് ആയി രാത്രി ആയതോടെ pappa ഒക്കെ വന്നു.. അന്ന് രാത്രി ആദ്യമായ് icu കണ്ടു . നല്ല സുന്ദരിമാരായ നേഴ്സുമാര് ആഹാ.. അതൊക്കെ ആയപ്പോ ആ വിഷമം ഒക്കെ അങ്ങ് പോയി
പിറ്റേന്ന് രാവിലെ ഓപ്പറേഷന് വേണം എന്ന് doctr പറഞ്ഞിരുന്നു രാത്രി ആയപ്പോഴേക്കും നല്ല വേദന ആയി കാലിന് ഉറങ്ങിയില്ല അന്ന് രാത്രി.. മനസ്സില് കൂടി ഒരുപാട് ചിന്തകള് തലങ്ങും വിലങ്ങും സഞ്ചരിച്ചു എന്താകും എന്നുള്ള tension അങ്ങനെ ആ ദിവസം കടന്നു പോയിപിറ്റേന്ന് രാവിലെ അവിടെയുള്ള ഒരു doctr വന്ന് പപ്പയോടു പറഞ്ഞു main doctr വേറൊരു ഓപ്പറേഷനില് ആണ് അത് ഇതിലും സീരിയസ് ആയതുകൊണ്ട് പുള്ളി ഉണ്ടാവില്ല എന്ന്.. അത് മാത്രം അല്ല താഴേക്കു blood circulation ഇല്ലാത്തതിനാല് ചില്ലപ്പോ കാല് മുറിച്ചു കളയേണ്ടി വരും എന്നും അതല്ല ഓപ്പറേഷന് ചെയ്താലും ചിലപ്പോള് എണിറ്റു നടക്കാന് പറ്റിയെന്നു വരില്ല എന്നുംൃ ഇത് കേട്ട പപ്പയുടെ സങ്കടം കണ്ടിട്ടായിരിക്കണം ആ doctr refer ചെയ്ത hospital ആയിരുന്നു Specialists Hospital Kochi..
അന്ന് തന്നെ സ്പെഷ്യലിസ്റ്റില് അഡ്മിറ്റ് ആയി Neuro ലും ortho ലും പേര് കേട്ട hospital ആണ് ഇത് അവിടെ വച്ചാണ് ഞാന് എന്റെ ദൈവത്തെ കാണുന്നത് .. Dr. Cherian Kovoor അങ്ങനെ നീണ്ട നാളുകള് ആ ഹോസ്പിറ്റലില് ആയിരുന്നു.. ഇതിനിടക്ക് 3 ഓപ്പറേഷന് കഴിഞ്ഞു പപ്പയും മമ്മയും frnds ഉം എല്ലാരും മാറി മാറി നിന്ന് എന്നേ ശുശ്രുഷിച്ചു.. ചില ദിവസങ്ങളിലെ വേദന എന്നേ വല്ലാണ്ട് കരയിപ്പിച്ചുഎന്റെ കരച്ചില് കണ്ടിട്ടാവണം മമ്മി മാറി ഇരുന്നു കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു അതൊന്നും ഞാന് കണ്ടിട്ടില്ല എന്നാ ഇപ്പോളും പാവത്തിന്റെ വിചാരം..ആ കാര്യത്തില് പപ്പ strong ആരുന്നു, മനസ്സില് വിഷമം ഉണ്ടെങ്കിലും പുറത്തുകാണിക്കാതെ നില്ക്കുന്ന പപ്പയെ ഞാന് പലപ്പോഴും ശ്രെദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട് ( അപ്പന്റെ മകന് ആയിരുന്നിട്ടും ഇന്നും ആ ഒരു കഴിവ് എനിക്ക് കിട്ടിയിട്ടില്ല )
പിന്നെ ആ സമയത്ത് കൂടെ കട്ടക്ക് നിന്ന കൂട്ടുകാര് ആയിരുന്നു എന്റെ ബലം കാലില് കമ്പി കെട്ടിതൂക്കി കിടന്ന ദിവസങ്ങളും ഒരുപാടുണ്ട്.. അന്നൊക്കെ അനുഭവിച്ച വേദനയ്ക്ക് കയ്യും കണക്കുമില്ല.. ആ കെട്ടിത്തൂക്കിയ കമ്പിയുമായി വീട്ടില് പോയി റസ്റ്റ് എടുക്കാന് ചെറിയാന് doctr പറഞ്ഞപ്പോ എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷം ആരുന്നു എനിക്ക് കാരണം വീട്ടില് വന്നിട്ട് മാസങ്ങള് ആയിരിക്കുന്നു..പക്ഷെ ഈ കമ്പി വച്ചു വീട്ടില് പോകുന്ന കാര്യം ആലോചിച്ചപ്പോള് തന്നെ ആ സന്തോഷം പെട്ടന്ന് മാഞ്ഞു. എന്തായലും പൊയെ പറ്റു കാരണം hsptl നെ സംബന്ധിച്ച് ഇതൊക്കെ ചെറിയ case ആണ് അങ്ങനെ Tins ചേട്ടായി( പപ്പയുടെ പെങ്ങളുടെ മകന് ഞങ്ങളെ വിട്ടു പോയി ) bolero ആയി വന്നു നേരെ വീട്ടിലേക്ക്
അത് വേറെ കോമഡി ആണ് വീട്ടിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന എന്നേ കയറ്റികൊണ്ടുപോകാന് ( വീട് ഒരു ചെറിയ കുന്നിന്റെ മുകളില് ആണ്) മടക്ക് കട്ടില് മേടിച്ചതും അതില് കിടത്തി ചുമന്നു കൊണ്ട്പോയതും ഇതെല്ലാം നോക്കി ഒരു കൂട്ടം ആളുകള് നിക്കുന്നതും രാജാവിനെ സിംഹസനത്തില് ഇരുത്തി കൊണ്ടുപോകുന്ന പോലെ ആണ് കാണുന്നവര്ക്ക് തോന്നുന്നതെങ്കിലും സത്യത്തില് എന്റെ മനസ്സില് dead body ശവശയ്യയില് കിടത്തികൊണ്ട് പോകുന്ന ഫീല് ആയിരുന്നു അങ്ങനെ വീട്ടില് കട്ടിലില് കൊണ്ടുകിടത്തി. എനിക്ക് വേണ്ടി ഞാന് കിടക്കുന്ന ദിശയിലേക്ക് tv മാറ്റി വച്ചു തന്നതുമുതല് എല്ലാം ഒരു ഓര്മ്മപോലെ കണ്മുന്നില് കിടക്കുന്നു വീണ്ടും hsptl, വീട് , hsptl എന്നിങ്ങനെ മാറി മാറി കളിച്ചു.. Cash ഉണ്ടാക്കാന് പാടുപെടുന്ന പപ്പയുടെയും മമ്മിയുടെയും മുഖം ഇപ്പോളും മനസ്സില് നിന്നും പോണില്ല വലിയൊരു കട ബാധ്യത ആണ് ഞാന് ഉണ്ടാക്കി വച്ചത് ഏകദേശം 8 lakh രൂപ പിന്നീട് ഇന്ഷുറന്സ് ക്ലെയിം കിട്ടിയതിനാല് കടങ്ങള് okke ഒരു പരിധി വരെ ഒഴിവാക്കനായത് വളരെ ആശ്വാസം ആയിരുന്നു
അങ്ങനെ ഒടുവില് നടക്കില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ ഞാന് പയ്യെ പയ്യെ walking frames ല് പിടിച്ചു നടക്കാന് തുടങ്ങി.. പിന്നീട് നീണ്ട നാള് physiotherapy എറണാകുളത്തും അടിമാലിയിലുമായി.. വാടകക്ക് വീട് എടുത്ത് നില്ക്കേണ്ടി വരെ വന്ന നാള്കള്.. ഈ കാലയളവില് എന്നേ സഹായിച്ച ഒരുപാട് പേരുണ്ട്. Joice ചേട്ടായി, physiotherapist Maheswari ചേച്ചി, ഇങ്കുടുക്കയുടെ (മമ്മിയുടെ ചേച്ചിയുടെ മകള് Rinku )family അങ്ങനങ്ങനെ ഒരുപാട് പേര് അന്ന് ഏറ്റവും സന്തോഷം തന്നിരുന്നത് അമ്മാവാ അമ്മാവാ എന്നും വിളിച്ച് പുറകെ നടന്നിരുന്ന എന്റെ കുഞ്ഞുപെണ്ണ് ആയിരുന്നു Evana ( ഇങ്കുടുക്കയുടെ മകള് )പിന്നെ എന്തിനും ഏതിനും അനിയന്മാര് ഉണ്ടായിരുന്നു പൊന്നുവും Nithin കുട്ടനും പിന്നെ എന്റെ സോന മോളും എത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞാലും ഇതും കൂടി ഇല്ലങ്കില് ഈ സ്റ്റോറി ക്ക് ഒരു പൂര്ണത ഉണ്ടാവില്ല..
ഒരുവിധം നടക്കാറായി കഴിഞ്ഞപ്പോ തന്നെ റോബിന് ചേട്ടായി അടുത്ത കൊളുമായി വന്നു Open യൂണിവേഴ്സിറ്റി ല് degree ക്ക് ചേരണം.. എന്തായാലും ഇങ്ങേര് ആളൊരു സംഭവം ആണുട്ടാ.. ഡിഗ്രി ഇല്ലാതിരുന്ന ഞങ്ങള് 6 പേര്ക്ക് ignou open യൂണിവേഴ്സിറ്റി വഴി ഡിഗ്രി എടുക്കാന് മുന്കൈ എടുത്ത് അത് സാധ്യമാക്കി തന്നു അതും നമ്മുടെ phoenix ആര്ട്സ് and സ്പോര്ട്സ് ക്ലബ് ന്റെ പേരില് kottayam cms കോളേജ് ആരുന്നു ഞങ്ങള്ടെ exam center, എത്രയെത്ര മഹാന്മാര് പഠിച്ചിറങ്ങിയ ആ കോളേജില് ഞങ്ങള്ക്കും കിട്ടി കുറച്ചെങ്കിലും ഓര്മയില് സൂക്ഷിക്കാന് നല്ല നല്ല നിമിഷങ്ങള് എന്തൊക്കെ ആയാലും ഞാന് ഒരുപാട് വൈകാതെ തന്നെ എറണാകുളത്ത് ജോലി ക്ക് കയറി..
Yaagi Sign അതാരുന്നു ആ cmbny name.
ഒരു advertising cmbny എന്റെ ജീവിതത്തില് നല്ലത് മാത്രം സമ്മാനിച്ച ഇടം നടക്കാന് പോലും പറ്റില്ല എന്ന് പറഞ്ഞ കാലും കൊണ്ട് 4 വീല് വരെ ഓടിക്കാന് സാധിച്ചു.അതും കേരളമുടനീളം.. അവിടെ ഓഫീസില് വര്ക്ക് ചെയ്തിരുന്ന കൊച്ചിനെ കെട്ടി കൂടെ താമസിക്കുന്നത് പിന്നീട് നടന്ന ചരിത്രം . ഞാന് ജീവന് തുല്യം സ്നേഹിക്കുന്ന പെണ്ണ് എന്റെ സുസു.. Susmitha കോംപ്ലക്സ് ന്റെയും Negative ന്റെയും ഉസ്താദ് ആയിരുന്ന എനിക്ക് ഇത്രയും positive ആയ ഒരു ഭാര്യയെ കിട്ടും എന്ന് സ്വപ്നത്തില് പോലും പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നില്ല.. അല്ലെങ്കിലും -ve ഉം +ve ഉം കൂടെ ചേരുന്നത് തന്നാ നല്ലത് ഇന്നീ ആറ് വര്ഷം പിന്നിടുമ്പോള് അന്ന് അങ്ങനൊക്കെ സംഭവിച്ചതായിരിക്കാം എന്റെ ജീവിതത്തില് നടന്ന നല്ല കാര്യം എന്ന് തോന്നി പോകുന്നു അത്രയേറെ ഞാന് ആ ആക്സിഡന്റ് നെ ഇപ്പോള് സ്നേഹിക്കുന്നു..
അന്നത്തെ ചില ഫോട്ടോസ് ഞാന് my accident എന്ന folder ആക്കി സൂക്ഷിച്ചിട്ടുണ്ട്..അതില് കുറച്ചു ഫോട്ടോസ് ഇതിനൊപ്പം വെക്കുന്നു ഇടക്ക് ഈ ഫോട്ടോസ് എടുത്ത് കാണുമ്പോ ഒരുപാട് മുഖങ്ങള് മുന്നില് തെളിഞ്ഞു വരും മുന്പോട്ട് ജീവിക്കാന് പ്രേരണ നല്കിയവരുടെ മുഖങ്ങള് മാത്രം ഇത്രയും വായിച്ചപ്പോളും നിങ്ങള്ക്ക് ഒരു സംശയം ഉണ്ടാവണം.. ക്ലബ് ന് കറന്റ് കിട്ടിയോ എന്ന് അതൊക്കെ ഞങ്ങള് എപ്പോളേ നേടിയെടുത്ത phoenix ന്റെ പിള്ളേര് പ്വോളിയല്ലേ NB: Bday മാത്രം അല്ല.. ഇങ്ങനുള്ള ചില ഓര്മ്മകള് കൂടി ആഘോഷിക്കണം അത് നമ്മള്ക്ക് നല്കുന്ന positive vibe ചില്ലറയായിരിക്കില്ല Any way Happy accident anniversary to meസന്തോഷത്തോടെ, ഒരുപാട് സ്നേഹത്തോടെ